ఉత్కంఠ రేపే చిన్న కథన శకలం చివర ఒక మెరుపు తీగె అల్లుకుంటుంది. ఈ శీర్షికని ప్రముఖ కథా రచయిత బమ్మిడి జగదీశ్వరరావు రాసిన కథలతో మొదలు పెడుతున్నాము. కొన్ని వారాలు ప్రచురిస్తాము. ఈ పద్ధతిలోకి వచ్చే కథలు ఎవరైనా పంపవచ్చు. వాటిని కూడా పరిశీలనలోకి తీసుకుంటాము.
‘నీ నడకలో తేడా వచ్చింది,’ అన్నాడు యెదురుపడిన మిత్రుడు. నవ్వాను. కలసి నడుస్తుంటే, ‘వోసారి డాక్టరుకు చూపించుకో పోయావా?’ అన్నాడు నన్ను యెగాదిగా చూస్తూ. తలాడిరచాను. ‘నువ్వు అడుగు తీసి అడుగు వేసే విధానమే మారిపోయింది’ అన్నాడు బావమరది. ‘కదా?’ అన్నాడు కజిన్‌. ‘మా ఆయనకు యెవరూ చెప్పలేరు’ నిష్టూరంగా తేల్చేసింది మా ఆవిడ. ‘ఇప్పుడు మోకాలు చిప్పలు మార్చడం గుడిలో కొబ్బరి చిప్పలు మారినంత సాధారణం’ అంది మా ఆవిడ ఫ్రెండు. వాళ్ళాయనకు యీమధ్యే మార్చిన విషయం కూడా వివరించింది. ఆర్థోపెడిక్‌ డాక్టరు అడ్రసు యివ్వడమే కాదు, అప్పటికప్పుడు దగ్గరుండి మరీ తీసుకువెళ్ళింది.
డాక్టర్‌ ముందు చిన్న సైజు ఫ్యాషన్‌ పెరేడే చేశాను. ‘ఒక మోకాలి చిప్ప మార్పించుకుంటే మరో మోకాలి చిప్ప వుచితం’ నా నడక యెలా వున్నా నడుస్తున్న ఆఫర్‌ చెప్పాడు డాక్టర్‌. ‘రెండు కాళ్ళకీ చేయించుకుంటే?’ అడగాలని ఆగిపోయాను, ఆపరేషన్‌ డేటూ యెన్ని లక్షలు యేర్పాటు చేసుకోవాలో చెప్పాడు. డిలే చేస్తే రేపు చేయించుకొనీ వుపయోగం వుండదన్నారు. తెగిన చెప్పు అక్కడే వదిలి, ఆపరేషన్‌ పూర్తయినట్టు అడుగులు వేస్తూ సపరివారం వెంటరాగా యింటికొచ్చాను!
