టీజర్
”విడుదల కాబోతున్న రచనల నుంచి అతి చిన్నభాగాన్ని, రచనా నేపథ్యాన్ని పరిచయం చేసే కొత్త శీర్షిక ఇది. రాబోయే పుస్తకాల గురించి పాఠకులకి కొద్దిపాటి అవగాహన కలిగించే ప్రయత్నమే”
ఒక రచన మొదలవడానికి కొన్ని క్షణాలు పట్టొచ్చు, కొన్నిసార్లు ఒక జీవితకాలం పట్టొచ్చు. అలా కొన్ని క్షణాల, కొన్ని జీవితాల బరువు ఈ నవల. ఒక విషయానికి సంబంధించి కాకుండా కొన్ని సంఘటనల్లో స్పందించినప్పుడూ, మౌనంలోనూ ఒకేలా ఆలోచిస్తున్నాం అన్న గ్రహింపు వచ్చిన క్షణంలో ఈ నవల గురించిన ఆలోచన వచ్చింది. మేం ఇద్దరం ఈ నవలను కలిసి రాసాం. రెండుచేతులతో కాదు. రెండు మనసులతో. ఒక అక్షరం ఒక శ్వాసగా రాసాం. అందుకే ఈ రచనలో పలికిన గొంతులు ఒకటయినా రెండయినా అందులో తాళం మాత్రం ఒకటే. జీవితాల మధ్య మసకబారిన మనసులకి వెలుగు అందించే ప్రయత్నం ఈ నవల. ఎలాంటి భావజాల నేపధ్యం లేని, ఎలాంటి చట్రాల మధ్య ఇమడని మేం అలాంటి వస్తువునే ఎన్నుకున్నాం. ఇది నైతికతల కథ కాదు. పెద్దపెద్ద సందేశాలు ఇచ్చే ఉద్దేశం మాకులేదు.
ఈ నవల, ఒకఅద్దంలా ఉండాలనుకున్నాం. మీరు తలవంచి చూసినప్పుడు, పక్కన ఎవరైనా కనిపించకపోయినా మీ మనసులోని మీరు కనిపించాలి. సాహిత్యం ఒక్కోసారి కొన్నివర్గాల స్త్రీల సమస్యలని అడ్రస్ చేస్తుంది. కొంతమందిని వదిలేస్తుంది. అలా వదిలేసినవారిని పలకరించి వారిని కూడా అడ్రస్ చేయాలని అనుకున్నాం. భద్రంగా కనిపిస్తున్న జీవితాల్లో పేరుకుపోయిన అభద్రతల గురించి చెప్పా లనుకున్నాం. ఈ నవల స్త్రీలసమస్యలకు పరిష్కారాలు సూచించదు. ‘మనమేకాదు, మనలాంటివాళ్ళు ఇంకా చాలామంది ఉన్నారు’ అనే సహానుభూతిని పాఠకుల్లో కలిగిస్తుంది. ఆలోచలను రేకెత్తిస్తుంది. అందుకే ఈ నవల రాశాము.
రచయితలు, పాఠకులు, పబ్లిషర్లు, రివ్యూయర్లూ అందరూ సోషల్ మీడియాలోనే ఉంటున్న ఈ కాలంలో రచయితతో పరిచయం లేకుండా, తీర్పులు ఇవ్వకుండా చదివే పాఠకులు, బయట ప్రపంచంలో ఉన్నారన్న సంగతి అచ్చుపత్రికల్లో కథ వచ్చినపుడు తెలుస్తుంది. ఒక దినపత్రిక ఆదివారం సంచికలో మా ఇద్దరి కథలూ చదివే ఒక పాఠకురాలు ‘మీ ఇద్దరూ కల్సి ఒక నవల రాయొచ్చు కదా’ అన్నపుడు, ముందు సరదాగా నవ్వుకున్నా, ‘నిజంగా రాస్తే ఏం?’ అనుకుని ఆలోచించి ఈ నవల రాశాం. ఈ నవల్లోని పాత్రలతో రిలేట్ చేసుకుని ‘ఇందులో నేనూ ఉన్నాను’ అని కొందరైనా అనుకునేలా ఈ ‘రెక్క చాటు ఆకాశం’ ఉండబోతోంది. – సుజాత వేల్పూరి, ఉమా నూతక్కి
******
“ఒక సమస్య లోంచి బయట పడాలా, వద్దా అనేది ఆ సమస్యలో ఇరుక్క్కున్నవాళ్ల పర్సనల్ చాయిస్ ఇందూ. నువ్వు నడి సముద్రం, సుడి గుండం అని పెద్ద ఉదాహరణలు చెప్పావు గానీ, నువ్వు పడ్డది మోకాలు లోతు బురద గుంటలో. చుట్టూ బురద చూసి దాన్ని నువ్వు సముద్రం అనుకున్నావంతే. ఎందుకంటే నీకు బురద గుంట ఎలా ఉంటుందో తెలీదు కాబట్టి. అలాటి బురద గుంటలు చూసిన వాళ్లలో నేనొక దాన్ని. పేదరికం, అమ్మ అనారోగ్యం, చైల్డ్ అబ్యూజ్, పదో తరగతి సెలవుల్లో రైస్ మిల్లులో పనికి వెళ్తే బ్రెస్ట్ నొక్కి పారేసిన ఓనర్…”
కాథీ కొనసాగించింది “నాకో డౌట్ వస్తూ ఉంటుంది. సెక్సువల్ హెరాస్మెంట్, రేప్ ఇవన్నీ సోషల్ క్లాస్ కి అతీతంగా ఆడవాళ్లందరికీ ట్రామాని మిగులుస్తాయి. జీవితాంతం వెంటాడతాయి. అయితే సోషల్ క్లాస్ కి ఉన్న వాల్యూ వల్ల మనం వాడిని ఎదిరించగలమా లేదా, మనకి న్యాయం జరుగుతుందా లేదా అనేది చాలాసార్లు డిపెండ్ అయి ఉంటుంది. ఇదే ఇందిరకి జరిగి ఉంటే, ఆ రైస్ మిల్ ఓనర్ అంతు చూసే వారు భాస్కర్ అంకుల్. నాకు డబ్బు కంటే ముఖ్యంగా క్లాస్ లేకపోవడం వల్ల, వాడు అడ్వాంటేజ్ తీసుకున్నా ఏమీ చెయ్యలేక పోయాం. వాడు నొక్కిన చోట పడిన గోరు గాటు చాలా రోజులు ఛాతీ పైనే కాక, గుండెలో కూడా మంట పుట్టిస్తూ ఉండేది. (రెక్క చాటు ఆకాశం నవల నుంచి చిన్న భాగం)
