(కవిత)
పోయేవాడు
తనకు తెలియకుండా
ఏదో చెబుతునే పోతాడు.
ఓ నిగూఢ క్షణంలో
రుణం తీరి.
ఖాళీ చేతులతో లోకాన్ని ఖాళీ చేస్తూ
రహస్య భాషలో
పోతూ పోతూ ఏదో మాట్లాడతాడు..
అర్ధం కాని జ్ఞానంగా.
ఊపిరి పోసుకున్న
తల్లి గర్భం నుండి
ఊపిరి కలసిపోయే
పుడమి గర్భం దాకా
పారాడిన స్పర్శ వదలి
పోరాడిన స్పర్ధను విడచి
తెలియని ఓ రోజుకు
తనువు తలవంచి
ఆట ముగిసి
తెర పడుతుంది.
పోయే రోజున
తను పోగేసుకున్నందంతా
పారేసుకొని
తెలియకుండా
తనను పారేసే రోజును
తన చావు
‘పుట్టినరోజు’కు
బహుమతి చేసి
‘‘కేవలం మనిషి’’నంటూ
మౌనంగా
మూటలోకి ఒదిగి
మట్టిలో కలుస్తాడు.
– చందలూరి నారాయణరావు
9704437247