కవితా శాల

పేదరికంలో పుట్టడంశాపంగా రెక్కాడితేగానీడొక్కాడని జీవితమేఒకభాగంగా చదువుకునేవీలులేక ఆటలాడడంకుదరక భారమైనబతుకులాగలేక బాలకార్మికులుగామారుతున్నారు పసి వయసు పిల్లలు చిరుప్రాయంలోవెట్టిచాకిరీతో ఏదోఒకపనిచేస్తుపొట్టనింపుకుంటూ…

కొరోనా మాయావి మనిషి బలహీనత ఎరిగినట్లుంది ప్రాణం రుచి మరిగినట్లుంది అందుకే రూపాలు ఏమార్చి విచ్చలవిడిగా రెచ్చిపోతుంది కనుమరుగైనట్లు నటించి అంతలోనే విజృంభిస్తుంది దేశమంతటా వ్యాపిస్తూ డేంజర్‌ ‌బెల్స్ ‌మోగిస్తుంది మానవహననం…

ప్రియ పయోధరమా! ఈ సారి నీవు త్వరగా కరుణిస్తావంటే రైతన్న వదనాన చిరు నవ్వు మెరిసింది, వసుధమ్మ త్వరలోనే తన కడుపు పండుతుందని సంతసించింది. ఆకులు రాల్చిన చెట్టు మళ్ళీ చిగురిద్దామని, సంతోషంగా తలలూపుతూ జల్లుల్లో సరిగంగ తానాలాడాలని వృక్షాలు,…

మనిషితనాన్ని రాయి చేసుకున్నడు రాయిని దేవునిగా పూజిస్తున్నడు రాక్షసత్వాన్ని లోన నింపుకున్నడు నెపం రాతిపై నెడుతున్నడు! అంతరంగంలో శూన్యం ఏర్పడితే దానవత్వం దండయాత్ర చేస్తుంది ఎలా బతకాలో తెలిసేలోపు ఈర్ష్యాసూయ ద్వేషాలు గాండ్రిస్తున్నవి…

వయసు ఉన్నప్పుడు ప్రణయం రాదు! ప్రణయం వచ్చే వరకు పరువం ఆగదు! హేమంతంతో సంగమం శిశిరంలో సాగితే! వసంతంతో సమాగమం ఉక్కపోతలో జోగితే! సోయలన్నీ జారిపోతూ సొబగులన్నీ జోలిపోతూ! వలపులకు, తలపులకు వియోగాలే మిగిలినవేళ! చెరుపులకు, మరుపులకు…

రాగద్వేషాల నాటకాలు.. భయ పక్షపాతాలకే.. పట్టం కట్టే కీచక పర్వాలు విభజించి పాలిస్తూ.. లక్షిత సమూహాలపై.. బుల్డోజర్లు దౌడుతీతలు ఉత్తర భారతాన కూల్చు వేతలు ! బుల్డోజర్‌ ఒక యంత్రమే కాదు.. భవనాల తలల్ని నరికే ఆయుధం విద్వేష విచ్ఛిన్న…

అక్కడ కొన్ని దేహాలు మాట్లాడతాయి కొమ్మలకు ఇప్పటికీ వేళాడబడి వుంటాయి అల్లంత దూరంలో గొంతులను పేర్చబడి చోద్యం చుస్తూ వున్న కొన్ని రాబందులు కుప్పల తెప్పల సంజాయిషీలు పడి వుంటాయి సైగలు చేసే చేతులు కాలే కడుపులు ఎండిన డొక్కలు దీనంగా…

చీకటి మింగేసిన జీవితాల్లో వెలుతురుకై పోరాటం... మబ్బుల కమ్మిన ఆకాశంలో ఇంధ్రధనస్సుకై ఆరాటం.... అసాధ్యమని తెలిసినా ఆశతో నెట్టుకొస్తున్న సగటు నిస్సహాయ జీవి జీవిత ప్రస్థానం... అచ్చెరువు గొలిపినా... ఎవరికీ పట్టని అంతులేని వింత ప్రయాణం.…

అదిగో ఎన్ని ఉదయాలు తుడుచుకుపోతున్నాయి కదా అయ్యో ముడుచుకుపోయిన నీ మెదడు తీరిగ్గా లేదు నిజానికి జారిపోతున్న నిన్ను పట్టుకోవడానికి సన్నద్ధంగా లేదు ఒక ఆలస్యం సొమరితనం అసంతులనం తికమక అసాహసపు అసహనం వెరసి ఒక జడత్వం…

ఉదయమంతా తెల్ల చీర రాత్రయితే నల్ల చీర కట్టుకుని, అలవోకగా పయనించే కాలంతో నుదుటి కాగితం మీద అది విదిల్చిన అక్షరాలను కూర్చుకుంటూ ఆగు కాలమా అన్నాను ఆగను నాతో సాగమంది చక్రభ్రమణమే తన ధర్మమంది వాయిదా వాహనంపై సవారీ తగదు…